Bezetting:

Jef Neve (p),
Jo Hermans (tp),
Bart Indevuyst (frh), Pieter Kindl (tb),
Jasper Maekelberg (perc). 

De pianistische duizendpoot Jef Neve heeft al van alles aan de hand gehad: van symfonisch klassiek tot jazz met (eigen) groe- pen in diverse samenstellingen. Ook kennen we hem als be- scheiden begeleider van een zanger. Op ‘One’ heeft hij nage- noeg in zijn eentje – op één track wordt zijn geluidswereld er- gens in de verte aangevuld door drie koperblazers en een per- cussionist – een compleet wereldbeeld ontvouwd. Met zijn piano verklankt hij een wereld die groter is dan de klank alleen.

Op sommige platen lijkt het muzikale vliegwiel door stroop te worden geduwd, zo vast zit de muziek. Het effect van het harde werken staat dan in geen verhouding tot de inspanning die ver- richt wordt. Tijdens de ‘tour de force’ van Jef Neve is daar geen moment sprake van. Bij hem staat het vliegwiel op de stand ‘turbo’: alles om de noten heen beweegt en helpt mee om het geschetste panorama te kleuren en in zijn volle glorie te tonen. Een voorbeeld: Neve nam ‘Lush life’ van Billy Strayhorn onder handen. Dat begint met een akkoord waarin hij alle snaren in de piano in één beweging laat horen. Dat geluid laat hij langzaam uitsterven, waarna langzaamaan de doorgecomponeerde score van Billy Strayhorn zich volgens Neviaans plan ontvouwt. Of ‘Solitude’. Nee, niet van Ellington, maar van Neve zelf. In dit stuk draait het vliegwiel op volle toeren, met alle glorieuze mu- zikale gevolgen van dien. Joni Mitchells ‘A case of you’ wordt door Neve prachtig ingetogen vertolkt. In Ramses Shaffy’s ‘We zullen doorgaan’ is het thema heel verhuld verwerkt.

Neve’s eigen composities zijn nergens mee te vergelijken. Hij tovert er een imaginaire wereld mee tevoorschijn. Een wereld waarin je verwonderd kijkt naar de logische gang van zaken en de ongebreidelde fantasie die uit zijn werk spreekt. En naar de kracht van zijn composities en de uitwerking ervan. Tot slot brengt Jef Neve je weer terug op aarde met een traag voortbe- wegend stuk muziek met ‘Geef nooit op’ als thema. Daardoor kun je weer redelijk geacclimatiseerd verder.

Hessel Fluitman