Een compositie instuderen is een soort bandwerk

Een compositie instuderen is een soort bandwerk

0

metro Dinsdag 21 maart 2017

Jef Neve is net veertig geworden en on top of his game. Al beseft hij maar al te goed dat hij nog elke dag kan bijleren. Op zijn nieuwe plaat ‘Spirit Control’ zoekt de pianist en componist hongerig en enthousiast naar nieuwe invalswegen gebouwd op tonnen ervaring uit het verleden.

Het komt wel mooi binnen wanneer je platenbaas laat weten dat je net je beste plaat ooit hebt gemaakt, niet? Of was hij gewoon in een zeer milde bui om je aanraking met vier decennia op deze planeet wat te verzachten?

Jef Neve: (lachend) “Het is zijn job om een artiest moed in te spreken en elke nieuwe plaat moet per definitie de beste zijn. Maar hij meende het echt en dat doet plezier. Ik stel mezelf voortdurend in vraag om beter te kunnen worden. En een schouderklopje kan deugd doen, al is het maar door de energie die je er van krijgt om dapper verder te doen. Ik had ook niet veel tijd om na te denken over deze plaat. Mijn soloalbum ‘One’ dateert van drie jaar geleden en heeft echt voor een overvolle agenda gezorgd in binnen- en buitenland. Veel concerten in Europa maar evengoed in Afrika, Azië of Zuid-Amerika. Het zijn zeer rijke jaren geweest met heel wat onvergetelijke ervaringen. Voeg daar nog wat opdrachten bij voor fictiereeksen zoals ‘In Flanders Fields’ en nu recent de soundtrack voor Hilde Van Mieghem’s ‘Sprakeloos’ en je beseft dat er amper tijd was om een bepaald concept uit te werken. Ik heb heel veel onderweg geschreven, goed beseffend dat ik in begin dit jaar zou beginnen opnemen.”

Door de indrukken die je onderweg opdoet, komt er waarschijnlijk ook veel binnen.

“Absoluut. Je geest staat voortdurend open en op een gegeven moment had ik een twintigtal songs, de ene al wat beter uitgewerkt dan de andere. Ik heb dan verschillende speellijsten gemaakt met die demo’s en ze beluisterd tijdens het lopen. Ik heb vorig jaar een marathon gelopen en blijf ook nu nog veel trainen. Uren en uren heb ik met die songs in mijn oren gelopen en tegen november had ik tien nummers geselecteerd en zijn er daarna nog twee bijgekomen. Ik liep ook altijd dezelfde route en liet me keer op keer verwonderen door de natuur die me omringde. Mijn zintuigen werkten anders en ik zag veel meer. Of het nu insecten, eenden of een vos waren, alles kwam binnen via een gezonde verwondering. De demo’s werden de soundtrack van mijn route en zo kreeg de plaat zijn uiteindelijke vorm.”

Het lijkt wel alsof je verschillende disciplines als muzikant en componist zich verbinden op ‘Spirit Control’. De manier waarop je klassieke achtergrond verbroedert met jazz en ook ruimte laat voor elektronica of meer popgerichte invalshoeken dwingt respect af.

“Het doet me plezier dat je het zo aanvoelt. Ik heb er geen echte verklaring voor maar het heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ik me goed in mijn vel voel. Vandaar ook de titel ‘Spirit Control’. De gedachte dat mijn geest eindelijk doet wat ik wil, dat ik mijn leven zelf in een bepaalde richting kan leiden en daarbinnen een heerlijk gevoel van vrijheid ervaar. Ik ben gelukkig getrouwd met Andy – zelf een saxofonist die vooral met hedendaagse muziek bezig is – en heb een eigen studio in Deurle waarin ik urenlang ongestoord kan werken. Ik kan het niet ontkennen, het leven lacht me op dit moment echt toe en daar moet ik enorm dankbaar om zijn. Veertig worden is best een mijlpaal in het leven van een mens maar ik heb het gevoel dat het beste nog moet komen. En ik kan zonder probleem aanvaarden waar ik nu sta. Een geruststellende tevredenheid en de mogelijkheid om je energie meer te focussen. Ik wilde van alles geproefd hebben en liever meer dan minder. Die urgentie is nu weg en dat helpt.”

Share This Post: